نماز برکات و آثار فروانی در زندگی و در سلوک معنوی انسان دارد و از جمله، موجب نابودی و حبط گناهان می‌شود
پیامبر فرمودند:
«هنگامی که مسلمان وضوی خود را به‌خوبی گرفت و نمازهای پنج‌گانه را به جای آورد، گناهانش می‌ریزد، چنان‌که این برگها بر روی زمین ریخت.》
نمازی می‌تواند موجب ریزش گناهان شود که به معنای حقیقی، نماز باشد؛ یعنی خضوع به معنای ادب ظاهری و خشوع، به معنای ادب باطنی در آن مراعات گردد. نماز اول وقت، با جماعت و در مسجد که همراه با حضور قلب و توجه باطنی باشد، آدمی را متوجه حضور در محضر خدا می‌کند و این توجه و بیداری، حالتی شبیه به حالت توبه برای او پدید می‌آورد. اساس منزل توبه، رسیدن به حالت خشوع در برابر خداست و چنین حالتی در نماز همراه با حضور قلب و در نماز حقیقی برای انسان پدیدار می‌گردد؛ حالتی که انسان خود را در مقابل خدای متعال، ذلیل و حقیر بیابد و در پیشگاه او احساس شرمندگی نماید. نماز، خودبه‌خود انسان را به راه مستقیم هدایت می‌کند.
در روز دوشنبه ۲۷ دی ماه 1400 تدریس آیه ۱۱۴ سوره هود «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ»در کلاس های پایه چهارم توسط مربی محترم قرآن سرکارخانم وحیدی فر انجام شد.