ثَواب و عِقاب، دو اصطلاح قرآنی برای اعمال نیک و بد انسان است. ثواب یعنی پاداش و جزای خیری که از سوی پروردگار به بندگان مؤمن در برابر ایمان و کارهای نیک داده می‌شود و عقاب جزای ناخوشایندی است که به بندگان کافر یا عاصی، در عوض کفر یا کارهای ناروا و خلاف شرع می‌رسد.
انسان گناهان را هرچند کوچکند، نادیده بگیرد زیرا ممکن است غضب الهى در همان گناه کوچکى باشد که از نظر انسان کوچک است ولى از نظر خداوند بزرگ، گو اینکه اگر انسان گناهان را کوچک شمرد، به تدریج قلبش پر از گناه مىشود و دیگر مجال هدایت و اصلاح براى او نمىماند. همچنین اعمال و کارهاى خیر، پس ممکن است از نظر ما یک کار خیرى کوچک باشد ولى از نظر خداوند، بسیار ارزشمند باشد؛ از آن که بگذریم همین کارهاى خیر کوچک است که به تدریج زیاد مىشود و هرچه بیشتر شود، از گناهان ما کاسته شده و بر ثواب و اجر ما افزوده میگردد. پس هیچ کار خیرى را نباید کوچک شمرد، همچنانکه نباید به کارهاى خیر بسیار، مغرور شد.
در روز شنبه ۲۵ دی ماه 1400 مربی محترم قرآن سرکارخانم وحیدی فر مضمون آیه “فَمَن يَعمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ خَيرًا يَرَهُ” را برای دانش آموزان پایه سوم بیان کردند و دانش آموزان مفهوم این آیه را به خوبی آموختند.