برای بسیاری از والدین ، ملاقات با اولیای مدرسه و آموزگار فرزندانشان چندان خوشایند نیست و احساس هیجان ، استرس و منفی نگری ، حس هایی هستند که در این هنگام به آن دچار می شوند . شاید دلیل آن دریافت دعوت نامه از سوی مدرسه ، نامه از آموزگار ، نقل قولهای کودکان از آموزگار یا اولیای مدرسه باشد که ناشی از برداشت شخصی کودک است .
به عقیده روانشناسان، توجه به چند نکته ساده ولی مهم می‌تواند رابطه بهتری را در ملاقات‌ها رقم بزند.
1- آموزگار هم انسان است : هر انسانی هم مجاز به انجام خطا می باشد و اگر خطایی از آموزگار سرمی زند بدانید عمدی نیست، به جای جاروجنجال درباره آن مسئله با هم صحبت کنید اشتباه ترین رفتار، عصبانیت و برخورد تند و خشن اولیا با آموزگار است و اگر به همین قصد به مدرسه می روید نه تنها کاری از پیش نمی برید بلکه با رفتار خود آموزگار را هم عصبانی می کنید.
2- زود نتیجه گیری نکنیم : چون متاسفانه در اغلب پیش داوریها نتیجه ی تعریف کودکان از وقایع مدرسه است. فرزند ما هر چه قدر راستگو باشد نمی تواند از خیال پردازی های کودکانه اش کاملاً فاصله بگیرد و حقایق را دقیق و کامل بازگو کند با وجودی که باید به گفته‌های آنها اطمینان داشته باشیم اما نباید فراموش کنیم که خیال پردازی و قصه پردازی ویژگی سن آنهاست . است بهتر است به مدرسه رفته و پس از آگاهی از موضوع به گفتگو بپردازیم.
پژوهش ها نشان داده در مواردی کودکان رفتار اولیای مدرسه و آموزگار را آن طوری که خود خواسته‌اند تعبیر و تفسیر می کنند.
3- صمیمیت حسی ضروری است: برخی از والدین با آموزگار یا اولیای مدرسه فرزندشان احساس صمیمیت نمی کنند و این باعث بروز مشکل در برقراری ارتباط می شود. پس بهتر است با نگرش و تفکر ای انسانی دوستانه به ارتباط بیشتر و بهتر فکر کرد تا در سایه این ارتباط تعلیم و تربیت کودک در مسیر درست قرار بگیرد.
4- عصبانیت را مهار کنیم : عصبانیت یکی از واکنش های نادرستی است که از سوی هر یک از طرفین یعنی والدین یا آموزگار بروز داده شود حل مشکلات را با بن بست روبرو میکند.سعی نکنیم از مسائل ساده، کوهی برای عصبانی شدن و کج خلقی بسازیم.
5- اطمینان ایجاد کنیم: اطمینان از این که آموزگار تلاش خود را برای آموزش بهتر انجام می دهد و از سوی دیگر والدین نیز تا حد ممکن در جهت تعلیم و تربیت فرزندشان گام بر می‌دارند و در صورت نیاز اولیای مدرسه را یاری خواهند کرد، فضای دوستانه ای را ایجاد می کند که حرکت در این فضای دوستانه، مطمئن و آرام ،موفقیت دانش آموز را در پی دارد.
روانشناسان معتقدند حتی اگر والدین نقصی در رفتار آموزشی و پرورشی آموزگار یا اولیای مدرسه مشاهده نمایند این نقص را باید به حساب کم توجهی یا کم‌کاری نگذارند و با اطمینان از اینکه در صورت تذکر به جا ضعف ها اصلاح می‌شوند، مسائل را با اولیای مدرسه در میان بگذارند.
دانش آموزی که در فضایی آرام و مطمئن و صمیمی از جنبه تعلیم و تربیتی ،تربیت شده و بیاموزد، موفق تر خواهد بود.
گرد آورنده و تاییدکننده: سرکار خانم نسرین عمرانی فر-آموزگار محترم پایه اول